Τα έργα αυτής της ενότητας σε αφήνουν να τα δεις από δύο θέσεις: από μπροστά είναι η καλή τους πλευρά, από πίσω η ανάποδη. Είναι υφάσματα που έχουν πάνω τους άλλα μικρότερα κομμάτια υφάσματος, ραμμένα στο χέρι με πολλές βελονιές που δημιουργούν δίχτυα, χάρτες, συνδέσεις κυττάρων. Ήταν και για μένα αποκαλυπτικό· καθώς δούλευα πάνω στη μία πλευρά της υφασμάτινης επιφάνειας με όλη την επιμέλεια και προσοχή να βγουν οι τονικότητες και οι υλικές υφές για να βγει η σύνθεση που είχα στο νου μου, και όταν αυτή ολοκληρώθηκε και αντίκρισα την ανάποδη όψη, είδα τότε ένα άλλο έργο, που είχε ολοκληρωθεί ερήμην μου. Όσο δούλευα τη μια πλευρά, μια άλλη όψη φτιαχνόταν· η μία προσεγμένη, ζυγισμένη, η άλλη με «τυχαία» πρωτόγονη ελευθερία. Σχέση συνειδητού-ασυνείδητου, ηθελημένου-αθέλητου· συνομιλία δύο κόσμων για το Όλον.