Η έκθεση «ΓΕΩΓΡΑΦΙΕΣ» περιλαμβάνει δύο ενότητες έργων από το 2017 μέχρι σήμερα. Τα έργα είναι επιτοίχιες υφασμάτινες συνθέσεις και εγκαταστάσεις στο χώρο.
Σαν χάρτες που κρέμονται στους τοίχους, πάνω τους ξεδιπλώνονται τόποι με καταγωγικές μνήμες, όπως το υφασματάδικο του πατέρα μου, το δάσος του χωριού μου στην Πίνδο, ο απέραντος Θεσσαλικός κάμπος στον  οποίο μεγάλωσα. Μαζί με αυτά, ανοίγονται και άλλες βιωμένες πραγματικότητες: πολύχρωμα χαλιά ριγμένα στις πέτρινες μάντρες για να λιαστούν, αυλές με αργαλειούς, τοίχοι πολλαπλών στρωμάτων χρωματισμένου ασβέστη, όπου το λουλακί βγαίνει μέσα από τις ώχρες και τα ροζ, εσωτερικά σπιτιών με υφαντά και κεντήματα στους τοίχους.
Το κύριο υλικό της δουλειάς είναι το ύφασμα. Κομμάτια  υφάσματος βάφονται, ζωγραφίζονται, κεντιούνται με βελονιές σμιχτές ή αραιές και ενώνονται μεταξύ τους με χαρτί γύψο και κόλλες, φτιάχνοντας χρωματιστά τοπία.
Η πρώτη ενότητα δουλειάς ονομάζεται «ΚΑΛΗ-ΑΝΑΠΟΔΗ». Είναι έργα μεσαίων διαστάσεων που κρέμονται με σκοινιά ελεύθερα στο χώρο και έχουν δύο διαδρομές θέασης, τις δύο όψεις τους. Κάθε έργο είναι μια σύνθεση κεντημάτων πάνω σε επιχρωματισμένα υφάσματα, ενωμένα με χειροποίητες βελονιές. Κατά τη διάρκεια δημιουργίας της ‘’καλής” πλευράς του έργου, γινόταν παράλληλά και σιωπηλά η “ανάποδή” του.  Η κάθε πίσω όψη, ένα νέο έργο, άναρχο, ελεύθερο και πρωτόγονο. Δύο πλευρές με σχέση Συνειδητού-Ασυνείδητου που εκτίθενται και οι δύο.
Η δεύτερη ενότητα ονομάζεται «ΕΚΤΑΣΗ» και είναι επιτοίχια έργα μεγάλων κυρίως διαστάσεων. Πολύχρωμες συνθέσεις μορφοποιημένων κομματιών υφάσματος εκτείνονται στις επιφάνειες του χώρου. Πάνω τους αποτυπώνονται απλώματα, ξεδιπλώματα ψυχικών καταγραφών και εντυπώσεων. Σαν να βγήκε η εσωτερική εγγεγραμμένη εικόνα, να ξετσαλακώθηκε για να πάρει εξωτερική θέση νέας πραγματικότητας, νέας «γεωγραφίας».